باسمه تعالی

اگر نگاهی به انتخاباتهای گذشته بیندازیم، می بینیم که مشارکت کمتر از پنجاه درصد بوده است به دلیل اینکه از اول انقلاب خیلی کم پیش آمده که مسئولین جمهوری اسلامی، به وعده های خود عمل کنند. . همچنین ضعف جدی در دموکراسی داریم. معرفی فرد سالم و با کفایت، از سوی شورای نگهبان است؛ اما شورای نگهبان با مهره چینی خود، مردم را به سمت کاندیدای موردنظر خود هدایت میکند. بنابراین، مردم انتخاب زیادی بین بد و بدتر ندارند.

. حتی مجلس شورای اسلامی، استقلال رأی ندارد و آن چیزی که از طرف نهادهای بالادستی دیکته میشود، فقط به همان اندازه، اختیارات دارد

و از مجلسی که باید در رأس امور باشد، فاصله ی زیادی دارد. . در مجلس خبرگان رهبری، افرادی از سوی شورای نگهبان معرفی میشوند که کاملا تحت تسلط و زیر نظر رهبری باشند و هیچگونه استقلال رأی نداشته باشند. در صورتیکه که بر اساس قانون اساسی، رهبر باید کاملا زیر نظر مجلس خبرگان، فعالیت کند . این ساختار، موجب شده تا دولت و مجلس در حاشیه قرار بگیرند و رهبری در تمام امور کشور، نقش پدرسالارانه و یکطرفه بازی کند و سالهای طولانی در رأس قدرت حضور داشته باشد و تا آخر عمرش قابل تعویض نباشد . همچنین رهبری سرمایه های ایرانیان را خرج کشورهای دیگر میکند و مملکت را در چاه جنگ و تحریم و دشمن تراشی انداخته است. هفتاد درصد از مردم ایران را به زیر خط فقر برده و به هیچکس پاسخگو نیست. .

هر کس ایشان را مورد سؤال قرار دهد، توسط دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی، زیر شکنجه شدید و اعتراف اجباری قرار میگیرد و اگر شانس بیاورد اعدام نشود، به زندان بالای پانزده سال محکوم میشود .

ساختار حکومت ایران، به روسیه و کره شمالی شباهت زیادی دارد که یک مسیر اشتباه و بی سرانجام را میروند و هر کس اعتراض کند، زندانی و اعدام میشود . نظام تک نفره با انتخابات نمایشی، بسیار فسادزاست و به دیکتاتوری می انجامد و باعث میشود که یکسری افراد، همیشه در حکومت حضور داشته باشند و 85 میلیون ایرانی، توسط یک نفر به گروگان گرفته شوند و خواسته ی مردم برایش بی اهمیت باشد . اینکه یک نفر خود را دارای تقدس و حق ولایت بداند و اطاعت همه ی مردم را بر خود واجب بداند، با آزادی فکر و اندیشه در تضاد است هر کس که تملق رهبری را بگوید، به رده های بالای حکومتی میرسد، حتی اگر بیسواد و ناکارآمد باشد. همه ی اینها باعث شده که مردم از اصلاح پذیری حکومت، کاملا قطع امید کنند . باید یک جمهوری دموکراتیک واقعی تشکیل شود و نیروهای مسلح و تمام امور کشور در اختیار مجلس قرار بگیرد و اولویتشان فقط منافع ملی و مردم ایران باشد . سالیان گذشته، پانزده میلیون افغانی وارد ایران کردند و شناسنامه دادند و ازشان تعهد گرفتند که باید حتما در انتخاباتها شرکت کنند... ولی با وجود پانزده میلیون افغانی، هنوز آمار مشارکت کمتر از پنجاه درصد بود حالا این پانزده میلیون افغانی، چقدر برای ایران مشکلات اقتصادی و امنیتی درست کردند که دیگر بماند . ایران کشوری بود که میخواست دنیا را اصلاح کند؛ ولی الآن خودش دچار مفاسد گوناگون شده است.. زندگی اصلی بسیاری از مسئولین، در خارج از کشور است و بعد از جمع آوری ثروتهای کلان، به کشورهای محل زندگیشان برمیگردند. . الآن بدون استثنا تمام مقامات کشور، آلوده به فساد مالی و فساد جنسی هستند و دائما دروغ میگویند و آمارسازی میکنند.. جالب اینجاست که با ریاکاری خود را طرفدار حق و حقیقت نشان میدهند .

دلال و مافیا در اقتصاد و بازرگانی، حرف اول و آخر را میزند.. در قاچاق کالا و سوخت، دست سازمانها و نهادهای کشور دیده میشود.  ایران از نظر شفافیت اقتصادی و سلامت اداری، از بین دویست کشور دنیا، رتبه 151 را دارد که خیلی فجیع و خجالت آور است. .

ارزش پول ملی ایران از کشورهای جنگ زده مثل عراق و سوریه و بسیاری از کشورهای آفریقایی کمتر شده است.. با این تورم چندهزار درصدی و بیکاری، امید و انگیزه در بین جوانان از بین رفته است. 

قبل از انقلاب، اکثر جمعیت کشور در روستاها زندگی میکردند، ولی الآن با مهاجرت گسترده به شهرهای بزرگ روبرو هستیم.  . از طرف دیگر، لجبازی بر انرژی هسته‌ ای، باعث شده که مشکلات کشور بیشتر شود. 

همین تحریمهای هسته ای، یک رانت عظیم ایجاد کرده و باعث سوء استفاده آقازاده ها و دلالها شده است.. بسیاری از افراد با احتکار دلار، طلا، املاک و خودرو، بدنبال سودجویی بدون زحمت هستند. 

در صورتیکه قبل از انقلاب، بمب اتمی و نیروگاههای برق هسته ای را بدون هیچ زحمت و دردسری به ایران میدادند

.

زمان شاه، اکثر اوقات موضع بیطرفی داشتند و از جنگ و درگیری با سایر کشورها پرهیز میکردند و ایران نقش کلیدی، در صلح و ثبات خاورمیانه داشت.

.

اما با انقلاب ایران، صلح و آرامش خاورمیانه بهم خورد و جنگ به صورت دومینو وار، به کشورهای دیگر سرایت کرد و میلیونها نفر در خاورمیانه کشته یا قطع عضو شدند . صدها هزار نفر از جوانان ایرانی، به خاک‌ و خون کشیده شدند.. ایران آسیب فراوانی دید و حداقل پنجاه سال به عقب پرتاب شد . متأسفانه بعدها در حوادث گوناگون، ناکارآمدی و فساد سیاسی و اقتصادی خود را - با جمله ی اینهمه شهید دادیم - پنهان کردند در صورتیکه اگر انقلاب نمیشد، دیگر جنگ نمیشد و کسی هم شهید نمیشد تا پشت شهید پنهان شوند

.

در کشورهای با اقتصاد آزاد مثل ژاپن، فقط پنج درصد از مردم، مشاغل کشوری و لشکری دارند.. اما در ایران سی درصد از مردم نانخور دولت هستند و در ازای کارِ نکرده، حقوق و مزایا میگیرند!!

.

البته ناگفته نماند که نظام، با این پول پاشیها، میخواهد هوادار زیادی جذب کند و در انتخابات و راهپیماییها از این بخش از جامعه استفاده کند. 

اما این حجم عظیم از پرسنل کشوری و لشکری و پولهای بیحساب و کتابی که میگیرند، فشار زیادی به بودجه کشور وارد میکند.  .

این پول پاشیها در سیاست خارجی هم دیده میشود و بسیاری از کشورهای دنیا، از کمکهای مالی و نظامی ایران برخوردار هستند. ایران در تمام جنگهای دنیا، با صرف هزینه ی سنگین حضور دارد. بخش زیادی از بودجه ی کشور توسط آقازده ها اختلاس میشود.. بنابراین کسری بودجه و تورم، یک امر بدیهی در اقتصاد ایران است.  . اگر درآمد بالای نفتی داشته باشند، آنرا به حلقوم خودیها میریزند

و اگر درآمد نفتی کم شود، دست در جیب بقیه ی مردم میکنند و دوباره به حلقوم خودیها میریزند. در واقع، ایران گرفتار یک استعمار داخلی شده است.

.

از سال ١٣٧٨ بارها شاهد خیزش عمومی در کشور بودیم.. با دستگیری و شکنجه معترضان هیچ مشکلی حل نمیشود، بلکه برای حل مسائل کشور، باید اصلاحات اساسی انجام داد.

شاه سابق، اصلاحاتی را که در شش ماه آخر حکومتش انجام داد، اگر یکسال زودتر انجام داده بود، دیگر انقلاب نمیشد. 

.

برگزاری همه پرسی میتواند یک راه حل باشد.. از سال ١٣۶٨ هیچ رفراندومی برگزار نشده است همه پرسی باید در موضوعات گوناگون مثل شکل حکومت و مسئله هسته‌ ای باشد و بصورت کاملاً آزاد برگزار شود و رسانه ها و صداوسیما نباید روی رأی مردم اثر بگذارند. 

. اکثر جمعیت کشور، بعد از انقلاب متولد شده اند.. بنابراین، به جمهوری اسلامی رأی آری ندادند و جمهوری اسلامی را نمیتوان بهشان تحمیل کرد

. نظام جمهوری دموکراتیک، برای ایران مناسبتر است و بهتر است تغییر رویه دهند و بیشتر از این، آبروی اسلام را نبرند

پس باید به فکر چاره بود و دیگر نمیتوان با حرف و شعار، مردم را سرگرم کرد. 

.